Działalność firmy nieodzownie utożsamiana jest z korzystaniem z wyposażenia biurowego. Prowadzący działalność biznesmeni są zmuszeni do udzielania informacji podatkowych o posiadanym i kupowanym majątku. Granice cenowe regulują dwa rodzaje takich sprawozdań: ewidencja wyposażenia i tak zwane środki trwałe.

Ewidencja wyposażenia dotyczy właścicieli firm prowadzących przedsiębiorstwo w formie spółki jawnej lub partnerskiej. Wymogiem osób fizycznych, które regularnie kontrolują przychody i wydatki jest również sprawozdanie z majątku usprawniającego pracę.

Tak samo przyciągające uwagę publikacje odnoszące się do omawianej problematyki przeczytasz tutaj - zobacz więcej w tym artykule (https://visaandwork.com/zezwolenie-na-pobyt-rezydenta-dlugoterminowego-ue/). Poznasz taką kwestię pod innym kątem.

Ewidencja wyposażenia dotyczy bowiem wszelkich „instrumentów” zapisanych na firmę - porównaj - ewidencja majątku.

Założenia ewidencji wyposażenia wyznaczone zostały aktem prawnym z 2003 roku. Określono wówczas kategorię cen pod wyposażenia „chwilowe” (ewidencja) i stałe (środki). Z aktu prawnego dowiadujemy się także o terminie, który określa czas użytku przedmiotów spisanych tak samo przy wyposażeniu, jak i środkach trwałych. Z zapisów wiemy również do kiedy możemy dopisać część nowo-zakupionego ekwipunku instytucji.

Przedmioty w ewidencji – w myśl rozporządzenia – uznane są za krótkoterminowe, góra przy roku działania. Widełki cenowe, w których przedmioty wyposażenia winny się mieścić wynoszą od 1500 do 3500 złotych. Powyższe kwoty tyczą się początkowych wartości przedmiotów. Zgodnie z definicją prawa środki trwałe są elementami majątku firmy, których eksploatacja przekracza rok, a wartość - 3500 złotych.
Dopisanie przedmiotu właśnie zakupionego przez firmę powinno nastąpić do końca miesiąca w którym zakupiono produkt. W ten sposób zamówienie komputera osobistego za 2,5 tys. złotych z 5 lipca powinno zostać uzupełnione wpisem do ewidencji najpóźniej do 31 lipca.

Może Cię też zainteresować: program do inwentaryzacji

Kluczowym ogniwem prawidłowo przeprowadzonej ewidencji wyposażenia jest spisanie całościowej informacji. W spisie powinny znajdować się: numer kolejny wpisu, numer faktury (ważny - dowód zakupu!), nazwa rzeczy. Podatnik jest także zmuszony określić cenę zakupu lub koszt wytworzenia, datę nabycia i – ewentualnie – datę likwidacji z podaniem przyczyny jednocześnie. ewidencja całości wyposażonych środków prowadzona jest w formie papierowej, ale pracodawcy mogą skorzystać też z elektronicznych formularzy.